دلایل نبرد ورزش‌های زمستانی با تغییرات آب و هوایی
ورزش‌های زمستانی، مانند تمام ورزش‌ها، فراتر از ظاهرشان هستند. آنها به ما فرصتی برای بقا در جهانی می‌دهند که با غرق کردن ما در شگفتی‌های طبیعت یا مرگمان می‌تواند دلخراش باشد؛ به نظر می‌رسد ساخت جهانی دیگر در سیاره‌ی ما مثل هر چیز دیگر امکان‌پذیر باشد.
برای کسب تجربه‌ای کامل از این دنیا، به چیزی نیاز داریم که در روزهای سخت و حساس، به ما هیجان دهد؛ چیزی که وقتی هر روز از قاب پنجره به بیرون نگاه می‌کنیم تا تله سی‌یژ ، (وسیله‌ای مشابه تله کابین) را پنهان در ابرها ببینیم ما را از بسترمان بیرون بکشاند. اما با این روند که پیش می‌رویم، متأسفانه همیشه برف نخواهیم داشت.
همان طور که ال گور با ظرافت به آن اشاره کرد، تغییرات آب و هوایی واقعیتی ناراحت‌کننده اما انکار نکردنی است.
2015 گرم‌ترین سالی بود که ثبت شد و پیامدهای خود را داشته است. همان طور که اردوگاه (کمپ) هورستمن گلاسیر در ویستلر از زمان گشایش در 1989، در 2017 میزان عقب‌نشینی‌اش 35پا بوده است. هورستمن فقط یک نمونه از بین موارد بسیار است. از دهه 1970، نیمکره شمالی برف‌انباشتی معادل سه برابر اندازه‌ی تگزاس را از دست داده است.
گرمایش جهانی یکی از دلایل تغییرات آب و هوایی است؛ و زمانی روی می‌دهد که از سوخت‌های فسیلی استفاده می‌کنیم. سوختن گرمایی تولید می‌کند که در اتمسفر انباشته می‌گردد و مانند اجاقی پر شتاب عمل می‌کند که طبیعت به آن نیاز ندارد. این اجاق دمای زمین را افزایش می‌دهد، که موجب ذوب شدن برف‌انباشت می‌گردد و میزان بارش برف را به صورت باران افزایش می‌دهد. تغییر در آب و هوایی که ناشی از گرمایش جهانی است یعنی بارش برف غیرقابل پیش‌بینی‌تر و نامتناقض‌تر می‌گردد هر زمان گرمای اجاق را افزایش دهیم، یعنی به نقطه‌ای برسانیم که تا 2100 تخمین زده می‌شود، فقط چهار تا از چهارده اقامتگاه اصلی باقی می‌مانند.
حال چرا ورزش‌های زمستانی در ستیز با بحران آب و هوایی که بیش از هر زمان دیگر نگران کننده است اهمیت می‌یابند؟ چون افرادی که دراین صنعت هستند می‌توانند عملا اثرات مستقیم آنچه بر سر آب و هوا و اقلیم ما می‌آید را مشاهده کنند، و این روی زندگی شخصی ما هم تأثیر می‌گذارد. دست به هر کار می‌زنیم تا آن را درست کنیم.
ورزش‌های زمستانی محبوبیت جهانی دارند و افرادی که با این ورزش‌ها سر و کار دارند به دنبال راه‌حل‌هایی برای ایجاد آگاهی در بین مردم هستند.
اقامتگاه‌های ویل و اسپن اسنومس، اقامتگاه‌های مطرح در آمریکا شمالی، همچون جاذبه های گردشگری و اقامتگاه بومگردی استرالیا، هر دو تعهداتی برای کاهش رد پای کربنی بسته‌اند و اقامتگاه‌هایشان را به روش پایدار با محیط زیست مدیریت می‌کنند. استراتژی‌های آنها و اهدافشان مشابه با اقامتگاه‌های استرالیا است و شامل استفاده از انرژی خورشیدی، هم‌سفری (carpooling)، و نصب سیستم‌های برف‌ساز برای پیست اسکی کارآمدتر می‌شود.
برای اقامتگاه‌های اسپن اسنومس و ویل، هدف اصلی عملکردهای پایدار با اهداف قابل سنجش است، مانند «هدف 10» اقامتگاه‌های ویل و «نکست تن». آنها، به سرپرستی بنیاد اپیک‌پرامیس، قصدشان بهبود بازدهی انرژی شرکت با 10 درصد، برای هر دوره تعهد، است.
سرانجام پشت همکاری اقامتگاه‌های پیشگام انسان‌ها هستند. افرادی که بارها را بلند می‌کنند و لبخندها را جاری می‌سازند آنجا هستند فقط به این دلیل که برف و سرما را دوست دارند و می‌کوشند به خاطرش کاری انجام دهند. آنها دوست دارند در فضای باز طبیعی باشند؛ در غیر این صورت این کارها را نمی‌کردند.
همچون خود ما، اسکی‌باز، اسنوبورد سوار، هایکر، و به طور کل افرادی هستند که فضای باز را ترجیح می‌دهند. همه‌ی ما شرایط ناجور و محسوس تغییرات آب و هوایی را شاهدیم. همه‌ی ما حالمان بد می‌شود وقتی چمن‌های تکه تکه و نامنظم را در زمان ورزش می‌بینیم که روز به روز دارند بیشتر می‌شوند. ورزش‌های زمستانی اهمیت دارند به خاطر افرادی که به حفاظت از آنچه برایشان مهم است بها می‌دهند، بدین ترتیب، اینها همان‌هایی هستند که توانایی تغییر در مقیاس جهانی را دارند.
محافظت از زمستان‌هایمان (POW)، به سرپرستی جرمی جونر، سردمدار این راه است. با شاخص صنعت ورزش‌های زمستانی به عنوان سفیر (همچون کریس دیونپورت، جیمی چین، تد لیگتی و بقیه افراد)، بنیاد این توانایی را دارد تا به طور مؤثری با این نیاز برای عملکردهای پایدار در محیط زیست، بر اساس درک عمیق و شخصی مسائل و اثرات تغییرات آب و هوایی، ارتباط بگیرد.
از همه مهم‌تر، POW پیوند اجتماعی به وجود می‌آورد تا به جامعه انگیزه دهد، و با آموزش به جوانان در برنامه‌های جمعی مربوط به آب و هوا در مدارس، حمایت از این مسائل و علم برای ایجاد قوانین جدید، و مطالبه جامعه مبتنی بر کنشگری به سمت عملکردهای پایدار در محیط زیست سوق دهد.
همچون POW، اقامتگاه‌های اسکی و افرادی که درش هستند در موقعیت منحصر به فردی قرار دارند تا راجع به مسائل تغییرات آب و هوایی آموزش دهند و اطلاعاتی قابل ارزیابی مربوط به اثراتش فراهم کنند، و نمونه‌ای اجتماعی به وجود آورند. در 2006، انجمن مناطق اسکی استرالیا در آن دوره منشور زمستان را سرد نگه بداریم (KWC) را منتشر کرد، که هدفش « بالا بردن آگاهی راجع به روابط میان نشر گازهای گلخانه‌ای، تغییرات آب و هوایی و شرایط برفی بود» و راهنمایی‌هایی برای اقامتگاه‌ها فراهم می‌آورد تا تأثیر محیطی‌شان را کاهش دهند.
امروزه، یازده سال بعد از آن زمان، تمام اقامتگاه‌های اصلی استرالیا به نیاز برای آگاهی مربوط به محیط زیست معترفند و هدفشان مدیریت عملکردهایشان به شیوه‌ی پایدار است. اما اطمینان از پایداری عملکردها نیز شامل آموزش افراد در اقامتگاه‌ها درباره‌ی طرح‌های مدیریت محیط زیست و تشویق آنها برای ایجاد علاقه در کمک به اقامتگاه‌ها می‌شود تا به اهدافشان برسند.
روز پاکسازی پریشر سالانه 80 تن از اعضای گروه را جمع می‌کند و سرازیری‌ها را می‌گردند تا حدود 1 تن زباله را بیابند و نابود کنند. تدبو با گرین‌فلیت شریک شده است و، با خرید هر بلیت بالابر، هر مهمان می‌تواند یک درخت به ارزش 4 دلار بخرد. درخت خریداری شده بعدا کاشته می‌شود تا مانع از نشر گاز گلخانه‌ای به مقدار حدود یک مخزن سوخت، از سیدنی تا تدبو، گردد.